Voor het eerst skieen...

Zaterdag 18 februari vertrek ik voor het eerst in mijn leven naar een ski-gebied, het Reuzengebergte in Tsjechie. Hoewel de snelheid en de vrije natuur me erg aantrekken, heb ik nog nooit in mijn leven over skieen gedacht: 'kom, laat ik dat nou eens gaan doen!'. Koud, slecht voor de natuur en de bergen, veel te toeristisch... Maar op uitnodiging van mijn ouders komt het er nu toch van. De hele familie Hoitink (inclusief de zes neven van 9 tot 18 jaar) bij elkaar in een (1) vakantiehuis... arme andere gasten? Aan het einde van de week gaan Herman en ik nog een paar dagen naar Praag. Dat lijkt me een fantastische stad. Ook op de treinreis verheug ik me. Je tjoeketjoekt toch heel Duitsland door. Stiekem hoop ik dat we in Dresden vast komen te zitten omdat er te veel sneeuw ligt of zo...
Alleen de timing, die had niet beroerder kunnen zijn. De verkiezingscampagne is in volle gang, de campagnekoorts slaat om zich heen onder alle enthousiaste GroenLinksers, en wat doe ik? Met frisse tegenzin nog wel, skieen met mijn familie! Gezellig wordt het zeker en ja vast vind ik het leuk, maar toch ga ik dat campagnesfeertje missen.

Mensen als motor van de stad

Gisteren bezocht ik een bijeenkomst van de gemeente in Babel, het tijdelijke culturele hoogstandje van vrijheid en initiatief dat in het gebouw van de oude sociale dienst op het Oudenoord gevestigd is. De dienst maatschappelijke ontwikkeling presenteerde een flink aantal sociale en culturele projecten die er in de stad lopen waaraan zij medewerking of subsidie verleent. Ik was echt enthousiast: zo zou ik willen dat de gemeentelijke instanties en de wethouders van deze stad zich altijd opstellen. De presentaties van de projecten waren heel creatief en aansprekend en er werkten ontzettend veel actieve stadsbewoners aan mee. Met de opzet van de dag en de locatie liet de gemeente zijn dat 'het apparaat' soms ook durf heeft en ruimte laat voor eigen initiatief, in plaats van alles te willen beheren en beheersen. En in het debat toonden wethouders Harm Janssen en Hans Spekman zich betrokken en open voor kritische opmerkingen: het sociale werk is nog lang niet af. Bovendien werd de vinger op de zere plek gelegd. De gemeente moet nog meer leren om haar hooghartigheid af te leggen en als partners op te trekken met de instellingen van de stad (welzijn, onderwijs, cultuur); in de regeltjes van het subsidiecircus en de bureaucratie moet driftig gesneden worden; en de gemeentelijke diensten onderling moeten beter samenwerken. Aan goede bedoelingen ontbreekt het echter niet, en ook in de visie van 'Mensen als motor van de stad' kan ik me als GroenLinkser goed vinden. De komende jaren moet het nog iets ambitieuzer, nog iets creatiever, en nog meer op het versterken van mensen en van hun zelfstandigheid gericht worden. Minder bevoogdend, meer vrijheid latend. Maar toch. Utrecht laat zich in sociaal opzicht steeds vaker van haar betere kant zien. Dat is een verdienste van iedere Utrechter die zich voor anderen inzet. En het is ook een verdienste van de ambtenaren van de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling. Neem eens een kijkje op www.utrecht.nl, bestuur en organisatie, onder 'diensten'. Daar staan ook 12 'DMO-projecten' vermeld waaruit je de beste kunt kiezen. Zoals het project Vrouwenrechten waarvan de foto afkomstig is. Prijsuitreiking 2 maart.