Paradigmashift

Met onze vrijwilligers van het Solgu keken we naar wat er de afgelopen decennia veranderd is in de opvattingen over mensen met functiebeperkingen. Je ziet drie 'stromingen' naast elkaar momenteel (even los van fascistoide maatschappelijke uitsluiting van alles wat afwijkend is).

• De oude hulpverlenersopvatting,
• Het opkomen voor gelijke rechten (en plichten),
• En het streven naar volwaardig burgerschap.

In mijn werk kijk ik met onderwijsprofessionals wel naar waar zij staan en wat die opvatting voor hun dagelijks handelen betekent. Met de vrijwilligers van Solgu, allen met stevige functiebeperkingen, keken we vorig jaar naar wat het van henzélf vraagt, en hoeveel moed je moet opbrengen om de mensen om je heen steeds maar weer te (her)opvoeden. Dat leverde dit plaatje op.

Kan je nagaan hoe je je kunt voelen als je vaak, heel vaak, dienstverleners en ondersteuners treft die, vol goede bedoelingen, geen enkel oog (meer) hebben voor wat je afhankelijkheid van jou vraagt.

Plaatjes naast de praatjes

Als ik in de Middeleeuwen geboren was had ik bedelend bij de stadspoort gezeten, want ik heb ogen met -10. Nu zie je niet eens dat ik lenzen heb. Stel je toch voor dat we sociale en/of technische antwoorden wisten te vinden op alle belemmeringen waardoor mensen nu nog als 'gehandicapt' brandmerken. Stel je toch voor dus, dat de samenleving geen handicaps had en dat we dát normaal gingen vinden!

Op weg naar een inclusief Utrecht

Dit was altijd een politieke blog. Maar sinds ik in 2006 uit de Utrechtse gemeenteraad ging, werd het daarmee ook ene slapende blog. Tijd voor een koerswijziging dus. In een blog deel je wat je het meeste bezig houdt en ook nog voor een ander relevant kan zijn.

Wat houdt me nou het meeste bezig? Dat is dat ik wil bijdragen aan een samenleving, waarin iedereen de kans heeft zich naar vermogen te ontwikkelen en voor zichzelf en anderen te zorgen. Dat gaat over empowerment, emancipatie, inclusie. Dat doe ik in mijn werk bij APS onderwijsadvies. Daar help ik scholen en hun leidinggevenden en bestuurders om zo goed mogelijk aan de kansen van kinderen bij te dragen. Als voorzitter van het Stedelijk Overleg Lichamelijk Gehandicapten Utrecht. Als politiek betrokken burger en in mijn stad. Door bij thema's rond integratie, onderwijs, welzijn, sociale samenhang mijn oren te spitsen, mijn mond te roeren of mijn handen uit de mouwen te steken.

Dus misschien moest ik daar maar eens over gaan schrijven!